عشق به موسیقی پایان ندارد
من عباس رجبی سال ۱۳۴۳ در یکی از محلات قدیمی تهران دیده به جهان گشودم. در ۵ سالگی والدینم با دیدن شوق و علاقه فراوان من به موسیقی اقدام به تهیه ملودیکا نمودند و چندی نپایید که ساز زیبای آکاردئون را بدست گرفتم. در سن ۱۰ سالگی ارگ دو طبقهای تهیه و بطور جدی به آموزش موسیقی پرداختم و سه سال پیاپی در مسابقات هنری در سطح تهران شرکت نموده و به مقامهای اول و دوم دست پیدا کنم. با شروع دبیرستان ارگ دو طبقه قدیمی جای خود را به پیانو آکوستیک داد. شوق سیری ناپذیر موسیقی مرا بسوی سازهای پوستی چون دف، تنبک، ضرب، درام، تمپو و … سوق داد.
اما هنوز احساس میکردم که گمشدهای دارم و تا یافتن آن به آرامش نخواهم رسید. اولین بار که مضراب سنتور بدست گرفتم و ضرباتی بر روی این ساز زیبا ایرانی نواختم، تا عمق وجودم مست از نوای دلنشین این ساز شدم درحالیکه هنوز در عنفوان جوانی بودم. کلاسهای آقای شاملو دریچهای شد به دنیای حرفهای آموزش موسیقی و انتقال آن به مشتاقان. هیچوقت فراموش نمیکنم اولین تجربه در کلاس مبتدیان سنتور که با حدود ده نفر هنرآموز به من سپرده شده بود. تشویق و ترغیب استاد عزیز شفیعی و آشنایی اینجانب با اساتید محترم نقطه عطفی در زندگی هنری من شد.
امروز پس از گذشت بیش از سی سال به جرات ادعا میکنم که با شیوه ابداعی خویش و آموزش منحصر به فردم هرکسی میتواند بنوازد. و افتخار میکنم که طی سالهای گذشته نوازندگان و استادان چیرهدستی به جامعه هنری ایران سپردم. و اخیراً پس از درخواست و تقاضاهای زیادی از اقصی نقاط کشور و خارج از ایران که به دلیل بعد مسافتی امکان شرکت در کلاسهای حضوری نبود، اقدام به راهاندازی و ضبط پستهای آموزشی بصورت غیرحضوری و آنلاین نمودم. تا بتوانیم با حمایت شما عزیزان این کلاسها را به خوبی ارائه و به شیوهای سیستماتیک پیش ببریم.
عشق به موسیقی پایانی ندارد، چرا که موهبتی در ذات بشر و تمام موجودات و در دل طبیعت از سوی پروردگار قادر و متعال نهاده شدهاست.