موسیقی یا موزیک ( musique) یکی از فعالیت‌های بشری است که پایه و اساس تشکیل‌دهنده آن، صدا و سکوت است.
عناصر اصلی تشکیل‌دهنده موسیقی شامل زیروبمی (نَواک) و ضرب‌آهنگ (ریتم )است.
نواک یا معادل زیرایی، زیر و بمی و یا ارتفاع صوت است. به این معنی که هر چه نت ها روی خطوط حامل بالاتر بروند، صدای زیرتر و هر چه پایین تر بروند، صدای بم تر خواهند داشت.
ضرب‌آهنگ یا ریتم به معنی توالی ضربه‌های آهنگ که برای موزون کردن نوای موسیقی به کار می‌رود.
موسیقی را هنر بیان احساسات به وسیله آواها گفته‌اند که مهم‌ترین عوامل آن صدا و ریتم هستند و همچنین دانش ترکیب صداها به گونه‌ای که خوش نوا و گوش نواز بوده، نیز نامیده می‌شود.
موسیقی از واژه ای یونانی و گرفته شده از Mousika و مشتق از کلمه Muse می‌باشد که نام رب النوع شعر و ادب و موسیقی یونان باستان می‌باشد
موسیقی در ایران
در زبان فارسی به موسیقی خُنیا گفته می‌شد که از ریشه «خونیاک» زبان پارسی میانه و «هو نواک» اوستایی است که خود آن از دو بخش تشکیل شده: «هو» به معنای نیک، زیبا، و «نواک» به معنای نوا. در کل هونواک، خونیاک و خنیا به معنی «نوای خوش» می‌باشد .
موسیقی در ایران سابقه‌ای دیرینه دارد و به دوران ایران باستان بازمی‌گردد. ایران خاستگاه موسیقی‌هایی غنی و متنوع است و موسیقی سنتی ایران به عنوان یکی از مؤلفه‌های فرهنگ و هنر ایرانی به‌شمار می‌رود. تقریباً تمامی اقوام ایرانی دارای موسیقی محلی خاص خود می‌باشند.
موسیقی از زبان افراد معروف
باب مارلی: یکی از ویژگی‌های موسیقی این است که هنگام سیلی خوردن از آن هیچ دردی را احساس نمی‌کنید.
ولفگانگ موتزارت: موسیقی هیچگاه نباید گوش را آزار دهد، بلکه باید شنونده را به وجد آورد، به عبارت دیگر هرگز نباید ماهیت موسیقیایی خود را از دست بدهد.
لویی آرمسترانگ: موسیقیدانان هیچگاه بازنشسته نمی‌شوند. آنها زمانی کار خود را متوقف می‌کنند، که دیگر آوایی از درونشان به صدا در نیاید.
کرت کوبین: موسیقی سرگرمی است، هرچه بیشتر خود را وقف آن کنید، به ماهیت خود نزدیک‌تر خواهید شد.