محمد موسوی، نوازنده چیره دست نی، بداهه پرداز و ردیف دان، ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۲۵ در خوزستان به دنیا آمد.
در کودکی علاقه زیادی به شنیدن موسیقی داشت و در آن زمان رادیو تنها وسیله‌ای بود که او می‌توانست در هر فرصتی پایش بشیند و به صدای ساز نوازندگان مورد علاقه اش گوش سپارد.
ابتدا به سازی دیگر علاقه داشت، اما بعد از شنیدن صدای نی استاد «حسن کسایی» از رادیو شیفته این ساز شده و به شکل خود آموز به نواختن آن پرداخته و سپس با گوش سپردن به ساز استاد حسن کسایی ، نی نوازی اش را تکمیل می‌کند.
حسن کسایی
کسایی، شجریان، عبادی، تجویدی
موسوی در گفت و گویی از دیدار نخست خود با استاد کسایی می‌گوید:
«وقتی نزد استاد رفتم و از وی خواستم که نزدش شاگردی کنم، استاد به من گفت که بنوازد و وقتی نواختم ، به من گفت:تو نیازی به آموزش نداری و می توانی خود کارت را با گوش دادن به رادیو دنبال کنی.»
موسوی در سال‌های میانی دهه ۴۰ به تهران می‌آید و با مساعدت «امیر ناصر افتتاح» به آموزش نی می‌پردازد.
آن زمان استاد زنده یاد «علی تجویدی» از جمله افرادی بود که برای عضویت و یا نواختن نوازندگان جوان در رادیو از آنها آزمون می‌گرفت و به رغم آنکه بسیار عالی امتحان داده بود، پذیرفته نشد .
جالب اینکه دلیل استاد تجویدی برای رد کردنش این بود: تا زمانی که استاد کسایی در قید حیاتند ، نفر دوم نباید نی بزند»
احمد عبادی و محمد موسوی
این سنت البته مدتی بعد با توصیه استاد «احمدعبادی» به فراموشی سپرده شد و در سال ۱۳۴۶ توسط او به رادیو راه یافت و همراه «محمد رضاشجریان» نخستین کارش را اجرا کرد.
موسوی در سال ۱۳۵۰ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به فعالیت پرداخت.
از چپ به راست: فرامرز پایور ، هوشنگ ظریف ، محمدرضا شجریان ، رحمت الله بدیعی، محمد موسوی، حسن ناهید
قوامی و محمد موسوی
بعد از این دوره موسوی به عنوان نوازنده طراز اول شناخته و با هنرمندانی چون«عبدالوهاب شهیدی»، «قوامی»، «بنان», «ایرج» ... اجراها ی متعددی داشت و نیز به همنوازی با برخی از بزرگان موسیقی چون«جلیل شهناز»، «پایور»،«پرویز یاحقی»، «اسدالله ملک»، «بدیعی»،«مشکاتیان» ... پرداخت.
وی در میانه سال ۵۴ به اتقاق محمدرضا شجریان برای اجرای برنامه ای به مناسبت سالروز تولد «مولانا» به قونیه رفت. (نی نوازی بر مزار مولانا)
بعد از آن وی بیشترین کار را با محمد رضا شجریان انجام و به صحنه آورده و یا در قالب آلبوم انتشار داد.
محمدرضا شجریان و محمد موسوی
محمد موسوی در دهه شصت، همنشینی های بسیاری با پرویز مشکاتیان و محمدرضا شجریان داشت که حاصل آن ضبط های خصوصی بی شماری است.
بعضی از این آثار بعدا به انتشار رسمی رسید.
اجراهای مشترک با پرویز مشکاتیان و شجریان و یا بداهه نوازی‌اش در آوازهای شوشتری و سه گاه و کار در دستگاه نوا از جمله شاخص ترین اجراهای آوازی موسوی به شمار می رود و در طول این ایام بیش از ۲۵۰ آلبوم با شجریان ضبط کرده است که خود گنجینه ای مهم در این زمینه به شمار می‌رود.
محمد موسوی ، جلیل شهناز، حسن کسایی
در دهه ۷۰ موسوی در گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور و با آواز «شهرام ناظری» کارهای ارزنده ای ارائه کردند که در داخل و خارج انعکاس خوب و مطلوبش را بر جای نهاد.
همین که هنرمندی بعد از استاد حسن کسایی بتواند در نوازندگی نی به چنین جایگاهی برسد از تلاش و قدرت شگفت انگیزش در نوازندگی حکایت می‌کند.
موسوی در دهه هفتاد به معرفی برخی هنرمندان پرداخت که از جمله آنها «سالار عقیلی» در حوزه آواز و «احمد خاک طینت» در نوازندگی دف بوده است.
وی هشت سال اخیر را بر صحنه حضور نداشت و کنسرت اخیر وی تازه‌ترین فعالیت موسوی بعد از ۸ سال گوشه گیری است.
بانو دلکش و محمد موسوی
وی هشت سال بر صحنه حضور نداشت و بعد از سالها سکوت در سال ۱۳۸۷ کنسرتی در سالن کوچک وزارت کشور برگزار کرد.
محمد موسوی به غیر از نی با سازهای ویولن (به سبک ایرانی) و سه تار نیز آشنایی دارد و دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت ارشاد و بازنشستهٔ صدا و سیما است.
تسلط بر تکنیک‌های پیچیده و ظریف نی‌نوازی، یکی از ویژگی‌های بارز آثار استاد موسوی است و صدای گرم و دلنشین نی ایشان، شنونده را به عمق احساسات موسیقی ایرانی می‌برد.
استاد موسوی در اجرای قطعات، تفسیر شخصی و بدیعی دارد که به آثارش عمق و زیبایی خاصی می‌بخشد.
او با نوازندگی بی‌نظیر و تعهد هنری خود، الهام‌بخش نسل‌های بعدی نوازندگان نی بوده است. بسیاری از نوازندگان جوان، آثار ایشان را الگو قرار داده و سعی در تقلید از سبک و سیاق او دارند.
بنان و محمد موسوی
گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور از راست به چپ:محمد اسماعیلی ، محمد موسوی، اصغر بهاری، جلیل شهناز ، فرامرز پایور ، محمدرضا شجریان
برای این هنرمند عزیز و این استاد گرانقدر آرزوی سلامتی داریم